Vrasja e Demonit!

“Unë helmova Demonin moj bijë, atë që kish zaptuar shpirtin dhe mëndjet tuaja”


Nga Mimoza Prifti

Një fjalë e urtë e indianëve vëndas thotë : ” Më trego një fakt dhe unë do ta mësoj atë; më trego një të vërtetë dhe unë do ta besoj atë. Por në se më tregon një rrëfenje të vlefshme atëherë do të jetojë me mua përjetë”.

Me kafen e ngrohtë duarve dhe aparatin fotografik qafës, mëngjesi i sotëm më gjen tek “Kafe Natyra”.
Pas një luleje, pas një fluture. Pas cicerimës, pas valës së lumit, pas rrezes së parë të Diellit. Unë, manarja e përjetshme pas tyre.

Mes luleverdhave pranverore, një grup i apasionuar pas fluturave dhe fotografisë. Japin e marrin me fotot, japin e marrim me lulet dhe fluturat.

Nuk mund të largohem prej tyre pa u “rrembyer ” rrëfenjën e artë. (I adhuroj historitë e të moshuarve, filozofinë dhe mencurinë që transmetojnë).

– Më tregoni dicka të vecantë e mbesëlënëse nga jeta juaj, u drejtohem të gjithëve njëherësh. Një histori, një detaj a një thënie, dicka që unë ta marr kujtim prej jush.
Dhe….fjalën e merr Chan, zotëria më i moshuar.

-Zonja përballë teje moj Bijë, zonja me bluzë mente, është Lu.

Me Lu-në u njohëm në bankat e shkollës. U dashuruam marrëzisht, marrëzisht duhemi dhe sot. Unë dhe Lu kemi vetëm nje djalë. Kur martuam djalin, Diejt e lumturisë zbarkuan shpirtrave tanë.

Por, lumturia nuk zgjati shumë. Nusja dhe Lu nuk e gjetën gjuhën me njëra tjetrën. Nusja bërtit e Lu që ulërinte akoma më shumë. Ajo sha e kjo rrëke një mijë mallkime. Ajo perplas dyert e kjo fytyrës së saj gjithcka i vinte në dorë. Ajo filloi të urrejë të shoqin (djalin) për nënën e tij të vështirë. Lu nuk mjaftonte me kaq por pafund I kanosej të birit për nusen e paudhë që u kish sjell në derë. Kaluan vite, sherri e shamata këmbëkryq mbreteruan pragut tonë. U tretën shpresat për fëmijë, për një pasardhës. Qetësia dhe dashuria harruan të trokasin në jetët tona. Të katërt ishim kaq të lodhur e të rrënuar, të humbur drejt një udhe pa krye.

Pikërisht atëherë, nusja vendosi të largohet tek prindërit e saj. Prindërit e këshilluan të hidhte një tjetër hap. Me ndihmën e tyre takoi ” plakën misterioze ” që me bimët e përpunuara shëronte mbarë njerëzinë.

Vajza i tregoi hallin dhe me lotë në sy kërkoi ndihmën e saj në eleminimin e prindërve të të shoqit; vetëm kështu do të mund të jetojnte me djalin që donte, të shtonte gjakun e ta gëzonte atë.

– Mirë moj vajzë, i thotë plaka. Bimët që do të të jap, do ti përdorësh për kohë të gjatë , 6 muaj deri në një vit. Askush nuk do ta kuptojë helmin që ti po u injekton trupave të tyre. Kur të ikin nga kjo botë, largimi i tyre do ti përngjajë një largimi natyral. Ndërkohë, Ti duhet të ruash qetësinë. Të tregohesh shumë e matur, e dashur dhe e lumtur pranë tyre.Vetëm kështu ikja e tyre do të quhet natyrale.

Kështu u tha e kështu u bë. Nusja qeshte nga mëngjesi në darkë, dhe Ne pleqtë pa vetëdije pinim cajrat e përgatitura prej saj. Lu tepër konfjuze nga kjo sjellje, dha e dha por më pas heshti. Filluam ta falënderojmë nusen për buzëqeshjen dhe kujdesin e saj. Djali filloi të lumturojë e sërish të ndjejë aromën e familjes. Kaluan muaj të tërë e në familje nuk u dëgjua më shamatë. Nusja harroi zënkat ndërsa Lu flaku tej urrejtjen, hapi shpirtin e filloi ta dojë si vajzën e saj. Në krye të vitit nusja lindi djalë, dhurata e artë që Zoti solli mes nesh.

Muaj më pas, Nusja së bashku me nipin u largua për tek prindërit . Nuk vonoi të takojë as “magjistaren” e famshme.

– Të lutem më ndihmo tu largojmë helmin nga trupi, të lutem lëri pleqtë të jetojnë për nipin e tyre. E duan aq shumë, janë të marrosur pas tij. Cuditërisht dhe mua po më duan si asnjëherë më parë. Im shoq është i lumtur, kemi kohë të gjatë pa fjalë e grindje mes nesh. Të përgjërohem, më përgatit dicka që tua largojmë helmin.

Plaka i hodhi krahun supeve e lehtë i pëshpëriti veshit:

– Unë helmova Demonin moj bijë, atë që kish zaptuar shpirtin dhe mëndjet tuaja. Barnat që të dhashë ishin barna për shëndet më të mirë, për mëndje më të kthjellët e gjumë më të qetë.

Sepse cdo problem zanafillën e ka tek mendja : Ne i krijojmë konfliktet, dhe vetëm Ne mund ti zgjidhim ato.

Mendimi, sjellja e diktuar prej tij, bën ndryshimin. Mëndja është guzhina ku prodhohen e gatuhen dashuria dhe urrejtja, mirësia dhe ligësia , respekti dhe arroganca. Një guzhunier i mirë, gjithmonë, di të gatuajë e ti servirë lumturinë familjes së tij.

Përqafoj tepër miqësisht Lu dhe Chan, duke u uruar jetë të gjatë e vetëm ditë të bardha pranë djalit, nuses dhe nipit. Largohem prej tyre me buzëqeshje shpirtit, me premtimin se do ta hedh në letër këtë histori brilante të tyre.

Lexo më shumë nga

Veliaj dhe Krifca inspektojnë rikonstruksionin e Rrugës së Agallarëve në Farkë

Kryebashkiaku: Fokusi këtë pranverë tek investimet në periferi. Ku investon Bashkia, rritet vlera e pronës së qytetarëve

Global 360

Osmani: Kemi ndërmarrë hapat e nevojshëm për përkrahjen e anëtarësimit të Kosovës në KiE

Në Komitetin për politikë dhe demokraci të Këshillit të Evropës, sot pritet të votohet raporti për Kosovën për anëtarësim në…

Diplovista

Moisiu: Greqia të ndryshojë sjelljen ndaj Shqipërisë!

Ish-presidenti i Shqipërisë Alfred Moisiu, intervistë për Euronews Albania

Gjeopolitika

Pika të zeza apo të ndritshme?

Viti 2024 duket që do të shënjohet nga luftrat dhe zgjedhjet, të cilat do të ndikojnë në fatin e një…

OPED

NATO shpëtoi Kosovën nga spastrimi etnik i forcave serbe!

Ish-Ministri i Jashtëm: 24 Marsi i vitit 1999 mbetet i pashlyer në memorien e kombit tonë!

Profil

Ibrahim Kodra, “poskubisti” i fundit në Europë

Kur ishte fëmijë, portreti që i bëri komandantit të xhandarmërisë së qytetit rezultoi fatsjellës për të.

Masmedia

Veliaj dhe Krifca inspektojnë rikonstruksionin e Rrugës së Agallarëve në Farkë

Kryebashkiaku: Fokusi këtë pranverë tek investimet në periferi. Ku investon Bashkia, rritet vlera e pronës së qytetarëve