Kur erdhe në këtë botë erdhe mes qarjesh e dhimbjesh.

Erdhe mes shpresave dhe ëndrrave të mëdha, me kuriozitetin dhe shkëlqimin e pamatë syve të tu të gjelbërt.

Erdhe si një dritë e papërsëritshme, si një pishtar.

Cdo ditë që lind, duhet të jetë një tjetër shkallë lartësimi qenësisë tënde, e shtrenjta ime.
Vëri veshin Ego-s, egos që kërkon me forcë përshtatje e sukses.

Rruga drejt suksesit mund të të kërkojë të bashkëudhëtosh me negativitetin, ti përulesh e ti bindesh verbërisht. Por Ti mos u largo nga vetvetja, pa vetveten do të jesh askushi.

Cdo hap i yti, duhet të fillojë e të mbarojë tek Ti.

Falënderoji gabimet, rritu përmes tyre.

Mos lejo të biesh pre e gojëve të ckartisura; mos gjyko veten por buzëqeshi ëmbël dhe mikloje me fjalë dashurie. Vlerësoje dhe duaje shpirtin tënd unik, e mira ime.

Dhe mos harro: gjithmonë me kokën lart rrugëtimit tend.

Ndryshoje Botën tënde për mirë, ndryshoje me vepra e jo me fjalë.

Që të arrish këtë, duhet të jesh një Grua e fortë, kurajoze, një grua që thellësisht njeh veteveten, e kurrë nuk krahason atë me të tjerë.

Një grua që nuk bie viktimë e lavdisë, por mirësinë e paqen ka për drejtim.

Mos ndal dhembshurinë shpirtit, e ëmbla ime, pa të nuk do mund të ulesh sërish në tokë.

Vetëm atëherë, Ti do flakësh tej sigurinë e momentit, e lirë do të fluturosh për të ndjekur ëndrrat dhe realizuar qëllimet e tua.

Mundet dhe të rrëzohesh por Ti duhet të ngrihesh, qoftë dhe me shpirt ndër dhëmbë; e me forcë të jashtëzakonshme duhet të vazhdosh fluturimin.

Vetëm atëherë, Ti do të tërheqësh rreth vetes shpirtrat e sërës tënde,

Miq që me pastërti do të ndihmojnë lartësimin tënd; Miq të vërtetë që kurrë nuk do të bëhen vorbull thashethemesh, mashtrimesh e manipulimesh.

Vetëm atëherë, Ti do të jesh e aftë të njohësh e të largosh nga vetja njerëzit helmatonjës, packa rrethit “miqësor” apo gjykimit të ashpër të tij.

Urrejtjen mos e bëj pjesë tënden, sepse ka aftësinë të të djerrë energjinë dhe mendësinë.

Vetëm atëherë, Ti do të jesh Njeriu i fortë me zemër të madhe. Njeriu që jep nga vetja pa këmbyer Dinjitetin me emrin, titullin apo shpërblimin.

Vetëm atëherë Ti do të sakrifikosh, luftosh e kapërcesh pengesat me sportivitet e buzëqeshje.

Vetëm atëherë do të jesh e lumtur, Bijëza ime.

Sepse Ti je një Vajzë e fortë Rosë!

Një vajzë që cdo Nënë do ta kishte zili.

Kur të kthehesh nga udhëtimi i gjatë, ndoshta nuk do të më gjesh më këtu.

Por zemrën, shpirtin dhe trëndafilin e verdhë i kam lënë tek ty.

E jotja, me dashuri të përjetshme,