Xhevdet Bajraj (6 mars 1960 – 20 qershor 2022) konsiderohet si një nga poetët më ekspresivë dhe prodhimtarë të Kosovës. Falë stilit të tij, filozofisë që përcolli përmes vargjeve, vlerave estetike që krijoi, Bajraj mbetet një emblemë e bukur e poezisë kosovare me vlerësime dhe ndërkombëtare.

Poet, skenarist dhe përkthyes i njohur, ai i mbylli sytë në Meksikë për shkak të një tumori, ku jetoi se bashku me gruan e tij dhe me dy fëmijë.

Këto janë vetëm katër poezi të përzgjedhura nga “lëmi i madh poetik” i Xhevdet Bajrajt.

UNAZA E SATURNIT

Jam më i lehtë se jeta
se kënga e jetës
mbaje derën e zemrës hapur
tekefundit
vetëm mos e mbyll me çelës
Është duke fryrë
nga dheu i kujtesës
mund të blasfemohemi për të mirë
një ditë
kur të më del gjumi i vdekjes
e unë të shfaqem pata deres sate
me një cigare mes gishtërinjve
E tëra që do më duhej do të ishte
një çakmak
një kafe
dhe gjysma e krevatit tënd

Për kompensim
do të dhuroja njërën nga unazat
e Saturnit

VAJZA E PUSHIMIT TË GJATË

Ajo ishte nëntë vjeçe
unë isha tetëvjeçar
çdo pushim të gjatë në shkollë
mbështetej për muri
dhe fliste me shoqet e saj
Mumgonin edhe dy vjet
për t’ia nisur duhanit
kështu që kisha kohë
t’ia hidhja ndonjë shikim
sa herë që
nuk më tërhiqte vëmendjen
ndonjë shok

Një ditë të bukur e çuan në Spital
dhe atje vdiq
wë nga atëherë më askush nuk e pa
përveç meje
I kam gjashtëdhjetë vjet
dhe sa herë kaloj aty pranë
e shoh
të mbështetur për muri
e vetme
duke buzëqeshur

TEMA E DASHURISË

Të vetmen gjë që nuk e kam përvetësuar
kurrë
është tema e dashurisë
mbase kam munguar në orë
kur mësuesja jetë ka folur për të

Që atëhere
e kam një frikë të madhe
se kurrë nuk e kam kuptuar
dashurite kur vdesin
ku shkojnë

VETMI

Vetmia erdhi
u ul në kolltuk
dhe tha
erdha për një kafe

Vetëm pesëmbëdhjetë vitet e para
i pata numëruar
ende është këtu

XHEVDET BAJRAJ
(“Unaza e Saturnit”, Prishtine 2022)