Nga Aranit Muraçi

Ekonomistët – thonë britanikët- janë një ndër profesionet më të debatueshme, ndeshen masivisht në çdo shoqëri në krahasim me profesionet e tjera, por mbeten edhe më pak të besueshëm për publikun, sepse janë gjithnjë të paparashikueshëm. Në ideologji dhe bindje, ata të cilët vërtet janë ekonomistë ndahen në të majtë dhe të djathtë dhe madje hartojnë politikat qeverisëse në mbarë botën. Si të tillë nuk bien kurrë në një mëndje!

Ekonomistët sado të aftë qofshin nuk e parashikojnë dot të ardhmen tonë, thonë “armiqtë” e tyre, sepse, ndoshta i sulmojnë nga xhelozia që profesioni i ekonomistit mbetet gjithnjë një profesion elitar në botë apo ngaqë mund të kenë një farë të drejte kur argumentojnë se; nëse do të bënin parashikime me saktësi, vendet e zhvilluara nuk do të zhyteshin thuajse një herë në çdo dekadë në krizë të thellë ekonomike.

Dëgjohen ekonomistë të promovuar si “ekspertë” për publikun tonë, të përsërisin në disa studio televizive të Tiranës se është gjë shumë e mirë thotë njëri, aq sa edhe aspak e mirë për një tjetër, që është ndarë më në fund Financa nga Ekonomia. Këto konstatime brilante, këto gjetje apo parashikime, “ekspertët” tanë i bëjnë pas vendimit të kryeministrit Edi Rama për të ndarë Financën nga Ekonomia. Të njëjtët “ekspertë” me siguri ribashkimin do ta interpretojë njësoj, nëse Rama ndryshon mendim në të ardhmen.

“Ekspertët” parashikojnë prej kohësh me saktësi çdo gjë që ka ndodhur dhe është parë e përjetuar prej mbarë publikut shqiptar. Ata parashikojnë me saktësi prej muajit gusht zhvlerësimin e Euros, madje më “eksperti” mes tyre sheh anët më pozitive në rënien e monedhës Europiane, sikurse e shihte dikur me po aq pozitivitet zhvlerësimin e Lekut kur binte monedha vendase në tregun valutor.

“Eksperti” më i mirë e shikon me pozivitet tkurrjen e popullsisë, sepse sipas tij, “masiviteti dhe cilësia kanë lidhje inverse mes tyre”. Një tjetër sheh me pozivitet rritjen e pagave për disa sektorë apo kategori, pavarësisht produktivitetit.

Veçse shumë nga “ekspertë” tanë të Ekonomisë, si më të paparashikueshmit në lëmshin e këtij profesioni, nuk arrijnë dot të “parashikojnë” nëse politikat e ndjekura nga qeveritë e tranzicionit kanë qenë të majta apo të djathta. Për arsyen e thjeshtë sepse “ekonomistët” të cilët mbrojnë pikëpamjet e majta besojnë te filozofia e Adam Smith mbi tregun dhe në një rol sa më të dobët të shtetit mbi individin, ndërsa ata të cilët e quajnë veten të djathtë sipas ambjentit ku debatojnë pajtohen plotësisht me idetë dhe filozofinë e John Keynes.