Fjalët e tij, si ujë i pastër burimi,
Përhumbin në kohë si erë e butë,
Në librat që lënë pas, qëndron kujtimi,
Një trashëgimi e gjallë, që s’vdes kurrë.

Nga viset e Shqipërisë e deri larg,
Në çdo vend ku fjala shqipe këndohet,
Kujtohet zëri i tij, i fortë si mal,
Një shpirt që kurrë nuk harrohet.

Nga Gjirokastra në Parisin e artë,
Kudo shtegtoi me penë në dorë,
Lirizmi i tij, si dritë në prag të natës,
Ndriçoi botën, duke dhënë dritë e shpresë.