Nga Mimoza Prifti

Me kete katerputroshin mengjesit te sotem, lektorin e fundit me saktë.

Nuk me la te ecja gjate, ndaloi aty ku jeta pothuajse nuk gjallon.

Dhe filloi leksionin e tij:

Ju dykembeshit, qe e quani veten njerez, qe e ngrini veten me lart se cdo krijese natyrore, qe e mbani veten me tru, qe e atriboni veten Zot.

Ju qe ne emer te Zotit genjeni, mashtroni, manipuloni, vidhni, shkaterroni.

Ju qe vrisni femije, qe vrisni gra, qe godisni spitale e njerez ne nevoje, qe rrembeni toka, qe shkaterroni kombe, ju jeni djaj jo mencuri e kesaj toke.

Ju qe e quani veten njerez, e njerez nuk jeni.

Ju qe dhimbjen qe perjetuat nuk e kthyet ne dhembshuri njerezore por e kthyet ne urrejtje, ne lufte, ne vdekje.

Nje shpirt i plagosur kuron me miresi, me perkujdesje, me njerezillek.

E pastaj, ju njerezit e “mencur”, me plot gojen shani njeri-tjetrin “qen bir qeni”.

Qenit i merrni te keqen, qeni nuk rremben toka, nuk vret femije, nuk zhduk kombe.

Qeni nuk ha vellain, as femijen, as nje tjeter qen.

Qener jeni ju qe pergjakni token me gjak femijesh, qe hani dhe vrisni njeri-tjetrin.

Keni haruar cfare eshte njerezilleku dhe miresia.

Keni harruar Zot, dhe me petkat e tij ne djall jeni shnderruar.