Nga Luan Rama

E dashur Emily.

Ti ende flije dhe ishe në ëndrrat e tua, në dëshirat dhe përrallat e tua.

Ti flije ende në Kibutz-in e Be’eri në kufirin me Gaza, atje ku agu me dritën e bardhë papritur u nxi dhe ku vdekja u shfaq me kosën e Hamas-it në duar të vriste pafajësinë, paqen, ëndrrat tuaja. Vinte fshehurazi, tinëz, siç vinin dikur asasinët e Orientit, etur për gjak.

E ndjeva frymën tënde, i imagjinova një çast sytë e tu ballë vdekjes, të pashë të trembur me zemrën që të dridhej, të rikrijova sërish në sytë e mi duke ndjerë frymën tënde, frymën që nuk ndali edhe pse ti mbylle sytë, frymën që pushtoi botën dhe që vinte tek unë.

Dhe frymët tona u bashkuan. Ti vije tek unë ashtu këmbëzbathur, me këmishën e natës, si bijë e një zane, atëherë kur makthi i madh pushtonte Izraelin, botën. Po, ti more frymë përsëri te unë, me mushkritë e mia, si një flutur që endet në përrenjtë e mi të gjakut. E mira Emily, e bukura, e përkora, erdhe të jetosh në strehën time.

Ti e di se lulet e Be’eri një ditë do të shpërthejnë sërish dhe do të harlisen. Këtë ti do ta ndjesh me erërat që do na sjellë Mesdheu. Isha gëzuar dikur kur shumë vite më parë kisha vizituar një kibutz, po në Negev tek shkoja për në Detin e Vdekur, që lulëzonte nga dashuria e njerëzve që jetonin aty. Nëna tënde kishte vdekur dhe ti e vogël u rrite me atin tënd.

Ti Emily tani do të jesh pjesë e jetës time, ashtu siç do të jesh për njerëzit e mbijetuar të familjes tënde, siç do të jesh në jetën e miliona e miliona njerëzve që duan paqen dhe dashurinë, botën e dritareve dhe të portave të hapura.

Po, ti ende ëdërroje… Tregoma Emily ëndrrën tënde të fundit që të ëndërroj dhe unë bashkë me ty, me dorën tënde në duart e mia, me atë dorë që nuk do të dridhet më. Cdo herë në ditëlindjen tënde, ti do të jesh tek unë, bashkë me dy mbesat e mia, Lola dhe Noa, do të luash dhe do të rritesh me to dhe ju do më tregoni më pas dashuritë tuaja, rininë tuaj e unë atëherë do të fle i paqtë me dashuritë tuaja.

Emily e dashur, unë do të flas gjithnjë për jetën tënde, për sytë e tu, do të mbjell shumë lule për ty, margarita dhe tulipanë, tulipanë të kuq si zemrat tuaja.

Dhe flladi më pas do mund ti shpërdajë farat e tyre dhe do ti çojë tutje drejt Gaza-s, tek populli tjetër fqinj si një mesazh paqeje që dhe atje të bulëzojnë lulet e dashurisë njerëzore, që gjaku juaj të mos harrohet.