Sot është dita e Shën Antonit nga Padova, apo si e njeh populli shqiptar, Shna Ndou. Ky shenjtor është pa dyshim një nga shenjtorët më të dashur e më të nderuar në të katër anët e botës e gjithashtu dhe në vendin tonë. Jo vetëm pse njihet mirë si mrekullibërës, por mbi të gjitha, sepse pati një mori virtytesh të tjera të jashtëzakonshme, duke nisur nga aftësia për ta predikuar me zell, sa të mbetet në kujtesën e shekujve, me epitetin “gjuhëarti”.

Ai lindi në Lisbonë, më 1195 dhe u nda nga jeta tokësore më 13 qershor 1231, datë e cila njihet si festa e tij. Shna Ndou njihet nga Kisha Katolike si mbrojtës i familjes, martesës, udhëtarëve dhe kafshëve.

Misionin e tij kushtuar fesë, e nisi si rregulltar i Urdhrit Agostinian e më pas kaloi në atë françeskan, duke shkuar në viset e egra, ku katolicizmi nuk njihej ende. Ditën ia kushtonte kishës dhe tokës, prej të cilës ushqehej bashkë me fretërit e tjerë, ndërsa natën ia kushtonte librit.

Shna Ndou u njoh si teolog i Urdhrit Françeskan, mistikës së të cilit i mbeti besnik deri në vdekje. “Këtu, në tokë syri i shpirtit është dashuria, e vetmja, që vlen, për të çarë çdo vel, i cili na pengon për të parë Zotin. Atje ku intelekti ndalet, vijon dashuria që, me ngrohtësinë e saj, të çon tek Ai i Lumi”, ka shkruar Shna Ndou.

Çdo javë që i paraprin 13 qershorit, mbi lartësitë kodrinore përreth Laçit, sheh mijëra besimtarë të bashkohen në kishën e Shna Ndout. Kisha u ndërtua nga françeskanët në 1300-ën, por kompleksi i hershëm u shkatërrua në vitin 1971. Sot, i gjithë procesioni i ngjitjes së njerëzve në Kishën e Laçit të rindërtuar pas ‘90 është mbresëlënës.

DRTK Shkodër sjell fotografi të manastirit, marrë nga kodra ku ruhen muret e fortifikimit antiko-mesjetar të Sebastës, Monument Kulture, Kategoria l.